پریپات، شهری که یک شبه به شهر ارواح تبدیل شد
پریپات، شهر ارواح
در شمال اوکراین شهری وجود دارد که به شهر ارواح معروف است. شهر پریپات (Pripyat) روزگاری شهری پر جنب و جوش بود و زندگی در آن جریان داشت. اما یک روز ناگهان همه اهالی شهر این شهر ترک کردند و حتی آنقدر فرصت نداشتند تا لوازمشان را با خود ببرند. هنوز هم در زمین بازی می توان عروسکی رها شده را پیدا کرد و در جایی که قبلا کلاس درس بوده کتاب ها و تخت سیاه پاک نشده را دید که حاکی از اتفاقی ناگهانی است که ساکنین را مجبور کرد این شهر را ناگهان ترک کنند. اما چه اتفاقی در این شهر افتاد که در عرض یک روز از یک شهر پرجنب و جوش به شهری خالی از سکنه و شهر ارواح تبدیل شد؟ با الی گشت همراه باشید تا با این شهر متروکه و عجیب بیشتر آشنا شویم.
مطالب مرتبط: شهر ارواحی که هیچ کس حاضر به زندگی در آن نیست! چرا انسان ها از خاموش کردن چراغ های این شهر وحشت دارند؟ شهر اسرار آمیزی که با سحر و جادو به وجود آمده!
شهر پریپات در سه کیلومتری نیروگاه هسته ای چرنوبیل قرار دارد و در دهه ۱۹۷۰ برای اسکان کارکنان نیروگاه ساخته شد. این شهر در آن زمان با استانداردهای شوروی سابق و بسیار مدرن و زیبا ساخته شد و جمعیتی بالغ بر ۵۰۰۰۰ نفر داشت. روزگاری شهر پریپات نماد پیشرفت و فرهنگ شوروی سابق بود و فروشگاه ها، مراکز تفریحی، رستوران ها و بناهای مدرنی در این شهر وجود داشت. تمام ساکنین این شهر ۳۶ ساعت پس از حادثه چرنوبیل در سال ۱۹۸۶ به مکانی امن منتقل شدند و این شهر به مکانی متروکه تبدیل شد. امروزه این شهر ارواح، یادگار دوران اوج قدرت شوروی است که هنوز هم ردپای این تمدن در ساختمان های بلندمرتبه و بناهای مدرن دیده می شود. این شهر به یکباره تخلیه شد و مردم مجبور شدند برای حفظ جان خود دار و ندارشان را بگذارند و بروند. در ساختمانی که سابقا کودکستان شهر بوده اسباب بازی ها و عروسک ها روی زمین به حال خود رها شده اند. در ساختمان های اداری هنوز هم لوازم روی میزها به همان شکل مانده اند. داخل خانه ها همه چیز همانطور است که قبلا بوده، چیدمان منزل دست نخورده باقی مانده است. همه چیز همانطور است که قبلا بود، فقط با این تفاوت که دیگر انسان ها در شهر حضور ندارند. گویی که اکنون ارواح ساکنین این شهر متروکه هستند.
در تصاویر می توانید وضعیت این شهر را پس از سالها سلطه طبیعت ببینید. شاخه های درختان از لابلای دیوارها رشد کرده اند، شیشه ها را شکسته اند و داخل ساختمان ها شده اند. درختان در مدرسه ای که دهه ها پیش رها شده نفوذ کرده اند، از لابلای نیمکت ها بالا می روند و دیوارها را در خود فرو می برند. پریپات شهری است که رفته رفته در کام طبیعت فرو می رود. سال ها پس از آن حادثه فاجعه بار، هنوز هم انسان نمی تواند پا به این شهر بگذارد؛ اما طبیعت با قدرت هرچه تمام تر این شهر را تحت کنترل خود در آورده و بر آن مسلط می شود.
شهر پریپات روزگاری یکی از شهرهای مهم اوکراین محسوب می شد. این شهر با جمعیتی بالغ بر پنجاه هزار نفر دارای هزاران آپارتمان، هفتاد و پنج دبستان و نوزده دبیرستان بود. ۲۵ فروشگاه و مرکز خرید، یک مرکز فرهنگی برای گردهمایی ها و برگزاری جشن ها، یک سینما، سالن های بدنسازی، استخر، زمین های بازی و پارک های مختلف از جمله امکانات شهری بودند که در شهر پریپات وجود داشتند و امروزه جز یک ویرانه و خاطره ای دور در ذهن ساکنین سابق شهر، چیزی از آن ها باقی نمانده است.
با گذشت دهه ها از حادثه چرنوبیل، طبیعت شهر را در تسلط خود درآورده است. درختان بی قید و بند رشد کرده اند و از پنجره های شکسته به داخل ساختمان ها نفوذ کرده اند. علف ها آسفالت کف خیابان ها را ترکانده و سطح زمین را پوشانده اند. خزه ها ساختمان ها را فراگرفته و گیاهان در گوشه و کنار شهر رشد کرده اند. در نبود انسان و دخالت های انسانی، طبیعت این شهر را که زمانی شهری مدرن و زیبا بود کم کم در خود فرو می برد. اگرچه سال ها از آن حادثه گذشته و حیات و طبیعت دوباره در این شهر وجود دارد اما تا صدها سال همچنان برای زندگی انسان ها نامن و خطرناک خواهد بود. سایه سیاه چرنوبیل همچنان بر سر این شهر سنگینی می کند. شاید وقتی ساکنین شهر خانه و زندگیشان را ترک می کردند گمان می کردند بعد از مدتی دوباره می توانند به شهرشان برگردند. اما خبر نداشتند که برای همیشه دارند شهر محل زندگیشان را ترک می کنند و هرگز نمی توانند به آن برگردند.
شهر پریپات که زمانی بیش از ۵۰۰۰۰ نفر جمعیت داشت اکنون به شهر ارواح تبدیل شده است. در خیابان ها و ساختمان های شهر که روزگاری پر از هیاهو و جنب و جوش بود اکنون جز صدای زوزه باد چیزی شنیده نمی شود. این شهر متروکه یادگاری از تخلیه ای ناگهانی و غم انگیز است. پریپات یادگاری از یک فاجعه انسانی است که حیات را در این شهر از بین برد. دیوارهای ساختمان ها در گذشت سال ها پوسیده شده اند، شیشه ها شکسته شده اند و داخل ساختمان ها اکنون محل زندگی پرندگان و حیواناتی است که زمانی از محل زندگی انسان ها دوری می کردند. در خوابگاه کودکستان این شهر که زمانی کودکان کارکنان نیروگاه زندگی می کردند، اکنون جانوران مختلف رفت و آمد می کنند و بی هیچ واهمه ای از حضور انسان آزادانه در همه جا سرک می کشند. در کتابخانه های کتاب ها به حال خود رها شده اند و به دلیل رطوبت و گرد و غبار پوسیده شده اند. هر از گاهی دیواری فرو می ریزد، شیشه ای خرد می شود و مجال برای پیشروی بیشتر طبیعت فراهم می شود. شهر پریپات به تصرف طبیعت درآمده است.
