چگونه Wi-Fi در ۳۵۰۰۰ فوت، کار می کند و چرا تمام خطوط هوایی، آن را ارائه نمی دهند؟
وای- فای در پرواز، سریعتر و ارزان تر می شود و ارائه ای مشترک برای بودجه بوده و مانند کشتی دریادار خطوط هوایی می باشد. ” پوزش برای از دست دادن ایمیل شما – سوار هواپیما بودم” بهانه ای است که به سادگی آن را قطع نمی کند. اما Wi-Fi در پرواز، چگونه کار می کند؟ اینکه چرا وای فای در هواپیما کند و آهسته است و یا اینکه جرا قیمتوای فای در هواپیما گران است سوالاتی است که می خواهیم ر این پست به آن ها پاسخ دهیم پس با الی گشت همراه باشید.
مطالب مرتبط: چطور از سقوط هواپیما جان سالم به در ببریم؟ برای آنهایی که از هواپیما می ترسند!
سفر هوایی، برای تمام مشکلات خود، همواره سم زدایی دیجیتالی مختصری را ارائه داده است مثل چند ساعت گرانبها، دور از توفان ایمیل ها، پیام ها و اطلاعیه برنامه ها، اما نه بیشتر.
برای سهولت، دو راه برای رسیدن سیگنال اینترنت به دستگاه شما در ۳۵۰۰۰ فوت وجود دارد. اول، از طریق برج های پهن باند تلفن زمین بنیاد است، که سیگنال ها را تا آنتن های هواپیما (معمولا بر اساس بدنه هواپیما) ارسال می کنند.
همانطور که به بخش های مختلفی از حریم هوایی، سفر می کنید، هواپیما به طور خودکار به سیگنال هایی از نزدیکترین برج، متصل می شود، بنابراین هیچ وقفه ای برای مرورگر شما، وجود ندارد. اما اگر در حال عبور از حجم بزرگ آب و یا زمین از راه دور هستید، اتصال می تواند یک مسئله تلقی شود.
روش دوم، از فناوری ماهواره ای، استفاده می کند. هواپیماها در مدار ثابت (۳۵۷۸۶km بالاتر از سیاره) به ماهواره وصل می شوند، که سیگنال هایی را از طریق گیرنده ها و فرستنده ها به زمین ارسال می کنند. این ها، ماهواره های مشابهی هستند که در سیگنال های تلویزیون، پیش بینی آب و هوا و عملیات های مخفی نظامی، بکار می روند.
اطلاعات، از طریق آنتنی در بالای هواپیما، به گوشی هوشمند شما، ارسال شده و از آن، دریافت می شوند، که به نزدیک ترین سیگنال ماهواره ای، منتقل می شوند. اطلاعات، بین زمین و هواپیما از طریق ماهواره، عبور می کنند. سیگنال Wi-Fi از طریق روتر بُرد، به مسافران هواپیما، توزیع می شود.
در هر دو مورد، آمریکا، زیرساخت توسعه یافته تری از هر جای دیگر در جهان دارد – در نتیجه حامل ایالات متحده (و ارزانتر) Wi-Fi را بهتر از حاملان در اروپا، ارائه می دهند.
چرا Wi-Fi در پرواز، آهسته است؟
فناوری در حال توسعه سریع است، اما تلاش کرده تا مهارت و تعداد مطلق دستگاه های پر مصرف Wi-Fi را حفظ کند.
در سال ۲۰۰۸، زمانی که کمپانی پهنای باند در پرواز گوگو (سپس به عنوان Aircell شناخته شد) برای اولین بار، خدمات Wi-Fi در هواپیما ویرجین امریکا را راه اندازی کرد، اتصال ۳ مگابیت در ثانیه برای چند لپ تاپ مناسب بود (و جریان ویدئو ممنوع بود). اما در حال حاضر، با هر مسافر حمل کننده، حداقل یک دستگاه برای اتصال به برنامه های بی شمار، وب سایت ها و خدمات، فشار بسیار بیشتری روی منابع، وجود دارد.
این روزها، اتصال ماهواره ای، حدود ۱۲ مگابیت در ثانیه را فراهم می کند، اما حفظ و ارتقاء ماهواره ها، پرهزینه است – به طوری که تکنولوژی، عقب افتاده است.
با توجه به آفکام تنظیم ارتباطات بریتانیا، سرعت متوسط اینترنت خانگی در بریتانیا به ۲۸٫۹ مگابیت در ثانیه در سال ۲۰۱۶ رسیده است – بنابراین، Wi-Fi در پرواز، دارای مسیری طولانی برای پذیرفته شدن است.
چرا Wi-Fi در پرواز، خیلی گران است؟
تمام این تکنولوژی ها، اصلا ارزان نیست – و در سیستم های هواپیمایی نیز وجود ندارند. آنتن ها، با اضافه کردن هزینه های سوخت به لایحه خطوط هوائی، مسئله ای را بوجود آورده اند.
هزینه هایی – به علاوه هزینه های مهندسی و نگهداری – معمولا به مشتریان، منتقل می شوند. قیمت اتصال در پرواز بین خطوط هوایی، متغیر است، هر چند برخی، آزمایش های رایگانی را ارائه می کنند – برای مثال، اولین ۱۰MB در یکی از پروازهای امارات، رایگان است.
