کوه برومو، آتشفشانی که غذا می خورد!

آتشفشان برومو

یکی از معروف ترین آتشفشان های اندونزی به نام کوه برومو در جزیره جاوا قرار دارد. همیشه از دهانه این آتشفشان فعال دود به بیرون می آید و گاهگاهی هم فوران می کند، آخرین فوران آن در سال ۲۰۱۲ اتفاق افتاد. اگر قصد رفتن به سمت این آتشفشان را دارید می توانید با ماشین به پای کوه بروید و در آنجا از پله ها بالا رفته وبه دهانه کوه برسید. رسیدن به قله این آتشفشان خیلی راحت تر از رسیدن به آتشفشان های کامچاتکا است و فقط ۲۳۹۲ متر ارتفاع دارد به همین دلیل است که این آتشفشان اینقدر معروف شده و هر روز صدها گردشگر از آن دیدن می کنند. برای آشنایی بیشتر با این آتشفشان الی گشت را همراهی کنید.

مطالب مرتبط:
جزایر ناشناخته اما زیبای اندونزی
آتشفشان وهم انگیز ایجن در اندونزی + عکس

در کنار کوه برومو، ۴ آتشفشان دیگر هم وجود دارد: کوه باتوک ( ۲۴۷۰ متر)، کوه کورسی ( ۲۵۸۱ متر)، کوه واتانگان ( ۲۶۶۱ متر) و کوه ویدودارن ( ۲۶۵۰ متر)، اما برومو تنها آتشفشان فعال در بین آن هاست. کمی دورتر از این قسمت هم قله های زیادی وجود دارد که یکی از آن ها کوه سمرو (۳۶۷۶ متر) است که بلندترین قله ی جزیره جاوا و آتشفشانی فعال است.

معروف بودن آتشفشان، ما را علاقمند کرد تا سفری به آنجا داشته باشیم و آن را از نزدیک ببینیم. مسافرت ما از فرودگاه شهر سورابایا (دومین شهر بزرگ اندونزی) شروع شد، بعد از پایین آمدن از هواپیما سوار اتوبوس شدیم، می دانستیم که راه درازی تا پارک ملی برومو پیش رو داریم. بیرون هوا اصلا خوب نبود از میان کوه های پر پیچ و خم می گذشتیم و به شدت باران می بارید اما یک ساعت بعد باران جای خودش را به مه ای غلیظ داد. وقتی به آتشفشان برومو رسیدیم فقط ابرهای خاکستری را می دیدیم که کوه را در میان خودش پنهان کره بود افراد محلی به ما گفتند آب و هوای اینجا همیشه اینگونه است و بیشتر وقت ها در هنگام بعدازظهر باران می بارد. شانس آوردیم که مه خیلی زود تمام شد و توانستیم آتشفشان را ببینیم. بدون توجه به باران زیادی که می بارید از کوه بالا رفتیم، دهانه این آتشفشان خیلی زیباست و گردشگران زیادی دور آن جمع شده اند.

وقتی آنجا را ترک کردیم هوا تاریک شده بود با توجه به اینکه در جاکارتا و یوگیاکارتا هوا خیلی گرم است در ابتدا ازخنکای کوهستان خوشحال شدیم اما خیلی زود این سرما به استخوان هایمان رسید. با یک لندکروز قدیمی به سمت جایی رفتیم که گدازه های آتشفشانی کاملا سفت شده بودند از این متجعب بودم در آن مه شدید راننده چگونه توانست مسیر را پیدا کند. در سمت راست کوه برومو عبادتگاهی با نام پورا لوهور وجود دارد که توسط ساکنان آنجا ساخته شده است آن ها در جشن هایی که در این عبادتگاه برگزار می شود خوراکی هایی مثل میوه و چارپایان خود را را درون دهانه آتشفشان می اندازند. کف کاسه آتشفشانی دور آتشفشان ها پوشیده از خاکستر است و هیچ گیاهی در آن وجود ندارد این خاکسترها تپه های شنی ای را به وجود آورده اند که به آن ها دریای شن ها می گویند.