چگونه پرواز زده نشویم؟
ترومبوز عمقی رگ ها یا DVT؛ شکلی از لخته خونی یا انسداد عمقی رگها که در پروازهای طولانی مدت یک خطر بسیار مهم (در صورت حاد شدن) محسوب می شود. بنا بر تحقیقات موسسه ملی سلامت ایالات متحده، خطر گسترش DVT زمانی افزایش می یابد که مدت زمان پرواز از چهار ساعت بیشتر شود. راهکاری ارائه شده از سوی موسسه سلامت ملی شامل راه رفتن در امتداد راهروهای هواپیما، تحرک، خم و باز کردن پاها و انجام حرکات کششی به منظور تحریک جریان خون بخصوص در قسمت ماهیچه های پشت پا، پوشیدن لباس های راحت و گشاد، نوشیدن مقدار زیادی مایعات می باشند. همچنین در صورتی که شما در معرض خطر افزایش ریسک DVT باشید. دکتر شما پوشیدن جوراب های فشارنده یا مصرف داروهای رقیق کننده خون را قبل از سفر توصیه خواهد کرد.
دکتر حاسی خاطرنشان می‌کند که ترکیب کم تحرکی با تاثیرات کاهش آب بدن خطر وقوع DVT را در پروازهای طولانی مدت افزایش می دهد. او در طول سفرهای طولانی، به تیم خود قویاً موارد زیر را توصیه می‌کند. با الی گشت همراه باشید تا بیشتر با توصیه های او آشنا شویم:
مطالب مرتبط: دانستنی های پرواز که تنها خدمه از آنها اطلاع دارند روش هایی برای استقامت در پروازهای طولانی مدت
- شب قبل از پرواز آب بدن خود را به خوبی تامین کنید ترجیحا از طریق نوشیدنی های الکترولیت
- از مصرف خوراکی‌های ادرار آور مانند قهوه، نوشابه و حتی شکلات خودداری کنید (همه آنها حاوی مقادیری کافئین هستند).
- در صورتی که بدنتان فاقد زخم و جراحت باشد می توانید شب قبل از پرواز و روز پرواز یک آسپرین کودک بخورید.
- صندلی های بخش راهرو یا راهروی خروجی را برای نشستن انتخاب کنید تا بتوانید در هر زمان ممکن از جای خود بلند شوید و راه بروید.
سوزان فرانشیا، یکی از قهرمانان طلای المپیک در رشته قایقرانی در طی مسیر طولانی پرواز برای رسیدن به مکان رقابت ها، جوراب های فشارنده پوشیده بود هر چند که قبلا یک گن برای کل بدنش به تن می کرد (حاسی که پوشیدن گن ها را از فهرست توصیه هایش تخفیف داده و می گوید ” شما باید نگران قوزک پا و ماهیچه پشت پایتان باشید”.) فرانشیا تاثیرات مثبت جوراب های فشارنده را تجربه کرده است که به نظر حاسی می توان یک جوراب بلند ساده را هم شامل شود.
فرانشیا در این باره می گوید “من دقت کردم که قوزک های پاهای من در حال کوچکتر شدن هستند شاید به خاطر اینکه آنها دارند داخل این جوراب‌های زنانه له می شوند!”. سرماخوردگی، آنفولانزا، باکتری و غیره؛ همانطور که من در مقاله اجتناب از سرماخوردگی در هواپیما متذکر شدم در زمان پرواز این “کیفیت هوا”، جریان هوا یا چیزهایی از این دست نیست که نگران کننده هستند بلکه توان بدنی شما در مواجهه با باکتری ها و ویروس های معمول که بدنتان را در معرض خطر قرار داده و بعد از پایان پرواز باعث بیماریتان می شوند حائز اهمیت هستند.
البته این مطالب بدان معنی نیست که فضای کلی داخل هواپیما بر میزان ریسک بیمار شدن شما نمی افزاید. مطالعات اخیر نشان داده آبی که از شیر آب دستشویی هواپیما بالا می آید غالبا مملو از باکتری هاییست که در قسمت نشیمنگاه دستشویی یافت می شوند و بنابراین می توان گفت صندلی، بالشتک ها و پتوهای هواپیما خیلی بیشتر از سبد رخت چرک های شما آلودگی دارند و حتی میز سرو غذا از کف حمام شما کثیف تر است و در مورد جیب یا محفظه پشت صندلی ها که مطمئنا طاقت شنیدنش را ندارید.
میز تاشوی پشت صندلی در هواپیما
فرانشیا سفر هوایی سال گذشته خود به مسابقات جهانی قایقرانی را به خاطر می آورد که به علت مبتلا شدن تمام اعضای تیم قایقرانی ایالات متحده به آنفولانزای خوکی در سفر جام جهانی همان تابستان، ناگزیر به استفاده از ماسک شده بود و سعی می کرد جانب احتیاط را نگه دارد. فرانشیا در خصوص این اقدام خود با یکی از مسافران وارد گفتگو شد. همسفر او گفت “فکر خوبیه اما فایده ای نداره”. وسایل زیادی اطراف تو وجود دارند که برنده این نبرد هستند. در نتیجه همراه آوردن دستمال های ضد باکتری و پاک کردن محدوده صندلی به بهترین نحو ممکن، کارآمدترین استراتژی ممکن است و غیر از این کار بیشتری از دستت بر نمی آید.
بیایید با حقیقت روبروشویم؛ نوشیدنی های الکترولیت، جوراب های فشارنده، تماشای پی در پی فیلم و خوردن آسپرین، این حقیقت که شما به مدت یک روز درون یک قوطی فلزی حبس شده اید را تغییر نمی دهد. فقط مدام به خود یادآور شوید که این زمان باید بگذرد هرچند من به شما توصیه می کنم جمله “تمام شد” را بگذارید برای وقتی که چرخ های هواپیما با زمین تماس پیدا می کنند.