معروفترین بیابان ها و صحراهای جهان از جهات گوناگون

بعضی از گردشگران، بیابان گردی را بدلیل آب‌ وهوا ، پوشش گیاهی خاص خود و ناهمواری های چشم نوازش به همه ی جاذبه های گردشگری دیگر ترجیح می دهند و این مکان ها به مقصد اصلی آنها تبدیل گشته است. بیابان‌ها و صحراها قسمت پهناوری از کره‌ی زمین را به خود اختصاص داده‌اند که در اینجا به معروف‌ترین بیابان‌های جهان اشاره خواهیم کرد.

اندازه‌ی این صحرا که تقریبا کل قسمت شمالی آفریقا را اشغال کرده با ایالت متحده‌ی آمریکا مقایسه می‌شود. مساحت این صحرا ۹ میلیون کیلومترمربع است که ۱۱ کشور آفریقایی را در بر می‌گیرد. در سال ۱۹۲۲ بالاترین در جه‌ی گرما در اینجا ثبت شد که میزان آن ۵۷.۸ درجه سانتیگراد بود. هر ساله بیش از ۱۶۰ سراب در صحرا به وجود می‌آید. حتی کارت‌های مخصوصی برای گردشگرانی عرضه می‌شود که می‌خواهند از این سراب‌ها دیدن کنند که متشکل از باغ‌های خرما، دشت‌ها و دامنه‌ی کوه‌ها است.

این صحرا  ۱۰ هزار کیلومترمربع مساحت دارد و شورترین صحرای جهان است. ذخایر نمک این صحرا حدود ۱۰ میلیارد تن برآورد شده است. زمانی در این صحرا دریاچه‌ی نمک وجود داشته اما در طول سالیان متوالی خشک و نمک‌ها در سطح زمین حل شده‌اند. در همین صحرا منابع و دخایر بسیار لیتیوم هم وجود دارد. مناظر شگفت‌انگیز این صحرا باعث جذب توریست به این مناطق شده است و مردم محلی که خانه‌های‌شان را روی این صفحات نمکی ساخته‌اند، آن‌ها را برای اقامت به گردشگران پیشنهاد می‌کنند.

کویر Atacama در بین رشته‌کوه‌های Cordillera و آند است، که بارش در آن‌جا بسیار کم اتفاق می‌افتد. سال‌هاست که در این بیابان بارشی اتفاق نیفتاده است و برخی ایستگاه‌های هواشناسی دنیا هیچ بارشی را برای این کویر ثبت نکرده‌اند. ارتفاع قله‌های این کوه‌ها به ۶۵۰۰ متر می‌رسد اما خشکسالی این منطقه را فرا گرفته است و قله‌ها نیز از بارش برف محروم‌اند.

صحرای نامیبیا در آفریقا در امتداد ساحل نامیبیا است، که حدود ۵۵ میلیون سال در آن باران نباریده است. سال گذشته بیش از ۱۰ میلی‌متر در این بیابان باران بارید، به همین دلیل ۸۰ هزار کیلومتر از این کویر، بی‌ثمر و غیرمسکونی است. این بیابان به زبان محلی نام‌گذاری شده که معنای مکانی است که در آن چیزی وجود ندارد. اما در این‌جا می‌توانید مرتفع‌ترین تپه‌های شنی جهان را ببینید که ارتفا‌عشان به ۳۰۰ متر هم می‌رسد. علاوه بر این منابع اورانیوم و الماس فراوانی هم در این بیابان یافت می‌شوند.

دریایچه آرال که اخیرا به چهارمین دریاچه‌ی نمک جهان تبدیل شده است، در ۶۰ قرن پیش حدود ۹۰ درصد وسعت خود را از دست داد. این خشکی ناشی از پروژه‌های آبیاری جماهیر متحد شوروی است که تمام آب رودخانه را برای تغذیه‌ی محصولات کشاورزی مانند پنبه مصرف کردند. تا به حال پروژه‌های زیادی برای نجات این دریاچه مطرح شده‌ است، دانشمندان معتقدند که این کار عملی نیست. حتی اگر از آب دریای آمو و سیر هم بخواهند انتقال دهند این کار ۲۰۰ سال زمان می‌برد. در حال حاضر بیابان Aralkum سمی‌ترین بیابان جهان است. سموم و کودهای شیمیایی که برای رشد پنبه‌ها به کار رفته بودند، با آب رودخانه‌ها وارد دریاچه شده،‌ و به مرور دریاچه خشک و به بیابان تبدیل شد. مواد سمی که در این‌جا استفاده شده بود حتی در خون پنگوئن‌های قطب جنوب هم یافت می‌شود.

مساحت کوچک‌ترین صحرای جهان ۲۰۶ کیلومترمربع است که به بیان دقیق‌تر، بیابان محسوب نمی‌شود. در حقیقت آب‌وهوای این منطقه بسیار خشک‌تر از حومه و اطراف آن است و بارش باران نیز در این مکان تا حدی وجود دارد. در اواخر دهه‌ی۹۰ قرن پیش مقامات محلی تلاش زیادی برای محافظت از صحرا کردند، اما ساکنان محلی که زمان زیادی در آنجا ساکن بودند و به جاده‌ها حمله می‌کردند، مانع این کار شدند.