کشف مکانی که دنیا در آن به پایان می رسد!

آخر دنیا

تا به حال فیلم ها و آهنگ های بسیار زیادی درباره ی آخر دنیا خوانده شده است، در طول روز ممکن است بارها در مکالمه هایمان به صورت غیر ارادی از واژه ی آخر دنیا استفاده نماییم. اما واقعا آخر دنیا کجاست؟ اگر با اطلاعات عمومی خودمان هم این مسئله را با یک حساب دو دو تا چهارتا هم بررسی نماییم، متوجه خواهیم شد که با توجه به فیزیک کروی شکل کره ی زمین و گردی آن، هیچ ته و آخری وجود ندارد و همه مجدد به نقطه ی آغاز باز می گردیم ولی از آن جایی که انسان ها به صورت ذاتی به دنبال سر انجام هر چیز هستند، به دنبال آخر دنیا نیز می گردند و این خواسته حتی در افسانه ها و باورهای مردم فرهنگ های مختلف نفوذ کرده است. شاید به همین دلیل باشد که در سیبری مومیایی کشف کرده اند که روی پیکر او را با لایه ای از مس ذوب شده پوشانده شده بود و در منطقه ای او را پیدا کردند که مردم سیبری به آن، آخر دنیا می گویند. در ادامه با ما در الی گشت همراه باشید تا ببینیم آخر دنیا کجاست و این مومیایی در آن جا چه کار می کرده است.

مطالب مرتبط:
اولین ایستگاه هواشناسی جهان در ۲۰۰۰ سال پیش! + تصویر
آیا واقعا قالیچه ی پرنده در ایران وجود داشته است؟!
کشف نان ۱۴ هزار ساله! + تصویر

سیبری که به روسی Сиби́рь نوشته می شود، نام سرزمینی بسیار بزرگ در قسمت آسیایی کشور روسیه است. در این منطقه ۱۲/۱ سطح کره ی زمین و ۶۰ درصد آن را خاک روسیه را تشکیل می‌ دهد. سیبری از رشته‌ کوه های اورال به سمت شرق امتداد یافته و تا اقیانوس آرام می ‌رسد. بزرگ‌ ترین و پر جمعیت‌ ترین شهر سیبری، شهر نووسیبیرسک است.

پس از آن امسک و کراسنویارسک به ترتیب پر جمعیت‌ ترین شهرهای سیبری هستند. طی عملیات حفاری، باستان‌ شناسان در کشور روسیه و در بخش سیبری، به ۷ پیکر مومیایی شده دست یافتند که هم در مکانی عجیب دفن شده بوده اند و هم به شکلی عجیب مومیایی شده بودند. محققان و باستان شناسان روسی، در پی یافتن بستگان امروزی این گروه مومیایی هستند و امیدوارند که بتوانند تا ژنتیک هایی پیدا کنند که آنان را به نسب این افراد برسانند.

از این گروه ۵ مومیایی‌ کشف ‌شده در سیبری، یکی از آن ها متعلق به پیکر پسربچه ‌ای است که در آزمایشات این گونه به دست آمده است که هنگام مرگش تقریبا تنها، ۷ سال سن داشته است.

بر طبق نتایج اعلام شده از تحقیقات دانشمنان روسی، آن ها امیدوارند که بتوانند بستگان این مومیایی ها و علی الخصوص بستگان امروزی پسربچه ی ۸۰۰ ساله ای که در بین این پیکرها بوده را پیدا کنند و بتوانند آن ها را شناسایی کنند. جالب است بدانید که همانطور که گفتیم پیکر این مومیای ها در جایی به نام آخر دنیا کشف شده است که البته مردم سیبری این نام را بر این مکان گذاشته اند.

اما به صورت خاص در این مورد، پیکر این مومیایی خردسال در مدار قطب شمال کشف شده است. دانشمندان روسی برای پیدا کردن نسبت این مومیایی ها با اقوام امروزیشان را در هفته های بعد از کشف خود، پیگیری کردند و آغاز به گرفتن نمونه‌ های DNA از افرادی کرده اند که که حداقل ۳ نسل قبلی آن ها بومی منطقه ی شمال سیبری بوده ‌اند. تمامی این نمونه ‌ها با DNA کودک مومیایی شده مطابقت داده شده اند. این پسر مومیایی با حدودا ۶ یا ۷ سال سن، بقایای بدنش در گورستانی باستانی در نزدیکی شهر سالخارد کشف شده است.

تا به الان بیشتر درباره ی این کودک مومیایی صحبت کردیم ولی درباره ی ۴ مومیایی دیگر نیز داستان ها و حقایق مختلف دیگری نیز وجود دارد. پیش از کشف جسد مومیایی شده ی این پسر، ۴ مومیایی دیگر کشف شده بودند که همگی آن ها در مس، خز گوزن شمالی، خرس و یا سگ آبی پوشانده و کفن شده بودند.

پروفسور سلومینسکی، مدیر آزمایشگاه ژنتیک مولکولی بیماری‌ های ژنتیکی مسکو، درباره ی این کشف و این مومیایی ها گفت: ما تصمیمان بر این است که به مکانی در نزدیکی زلنی یار سفر کنیم تا از جمعیت بومی آن منطقه نمونه ی DNA بگیریم و تلاش کنیم تا ارتباطات ژنتیکی میان آن ها و مردمی که در قرون وسطی در آن محل زندگی می‌ کرده اند را پیدا کنیم.

ما برای ادامه ی این روند تحقیقاتی، جمعیت خانتی و ننتسی و همچنین گروهی جدا شده از مردم که در نزدیکی دریاچه ی مژی زندگی می‌ کنند نیز، علاقه‌ مند هستیم. مسائل بسیار زیادی باعث علاقه مندی دانشمندان درباره ی این گروه مرموز مومیایی های سیبری هستند، از جمله این که ان ها به این شکل مرموز در مکانی به نام آخر دنیا پیدا شده اند.

مدارک باستان‌ شناسی، به ویژه کاسه‌ های برنزی کشف شده در این سایت، نشان می‌ دهد که این افراد ارتباطاتی با اقوام ایرانی که واقع در ۶۰۰ کیلومتر جنوب غربی مدار قطب شمالی حضور داشته اند.

با این حال، محققان هنوز به این مسئله امیدوارند که نتایج تست ‌های DNA، مومیایی‌ ها را به مردم سیبری امروزی مرتبط سازد. پژوهشگران برخلاف دشواری ‌های موجود، مطمئن هستند که قادر به دستیابی به DNA کافی از این مومیایی ها خواهند بود. سلومینسکی نیز در این ‌باره توضیحات بیشتری ارائه داد ه است. وی می گوید:

 ابتدا به مرتب ‌سازی DNA و شاخه های میتوکندری پرداخته ایم تا مشخص شود که از جانب مادری به کدام گروه نژادی تعلق دارند. قدم بعدی ما، آنالیز DNA هسته ‌ای است تا ریشه ی خانوادگی این مومیایی را از سمت پدری تعیین نماییم.

محققان در حال کار هستند تا چهره پسر قرون وسطایی را بازسازی کنند که عظیم ‌ترین و مهم‌ ترین پروژه ی این تیم تحقیقاتی محسوب می ‌شود. با وجود این که پوست این مومیایی سالم مانده است اما استخوان ‌های زیرین در طی قرن‌هایی که مدفون بوده است، از هم جدا شده‌ اند. متخصصان کره جنوبی با استفاده از توموگرافی کامپیوتری استخوان‌ های صورت و جمجمه را در کنار هم قرار می ‌دهند و بدین ترتیب صورت پسر بچه را بازسازی کردند. آنالیزهای ابتدایی از روده ی پسربچه حاکی از آن است که وی از کرم‌ زدگی رنج می ‌برده است.

به گفته دکتر سلپچکنو، این بیماری با رژیم غذایی پسربچه مومیایی که ماهی خام بوده است، مرتبط است. الکساندر گوسو باستان ‌شناس روسی درباره ی مومیایی ‌ها می ‌گوید: روند مومیایی شدن طبیعی بوده که ترکیبی از چندین عامل است: اجساد با ورقه‌ های مسی ذوب شده پوشیده شده بودند. جالب ایت بدانید که قطعات مسی به همراه یخبندان دائمی زمین باعث شده که این اجساد حفظ شوند.