بهترین موزه دنیا: موزه هنر چیچو در نائوشیما
موزه هنر چیچو، توسط تادائو آندو طراحی شده است و در اعماق زمین های جزیره نائوشیما جای گرفته است
از نظر بسیاری بهترین موزه هنرهای معاصر جهان است که به داشتن محیطی دلربا و آثار کلاس جهانی شهره است. در این موزه گشت و گذاری داشتیم و خواستیم به چشم خود، دلایل خاص بودن چیچو را ببینیم. پس با الی گشت همراه باشید.
مطالب مرتبط: موزه های فوق العاده تاریخ در جهان موزه تمدن آناتولی در آنکارا
اولین فضای نمایشگاهی، پنج نقاشی از سری «زنبق های روی آب» کلود مونه قرار داده شده است. حتی بیشتر از سایر نقاشان امپرسیونیست، کلود مونه به تاثیر تابش نور روی اشیایی که قصد نقاشی کردنشان را داشت، علاقه نشان می داد. مجموعه «کلیسای روئن»، سی اثر از نمای بیرونی این کلیسای بزرگ در فرانسه، بر این علاقه وی صحه می گذارد. او این ساختمان را در حالات مختلف نور، به تصویر کشیده است. طبق یکی از داستان ها در مورد زندگی او، مونه روی چند نقاشی در روز کار می کرده است، اما او برای ثبت و درک ویژگی ها و خاص بودن هر زاویه از نور، تنها به چند دقیقه نقاشی در روز اکتفا می کرده است. بخش مونه در موزه چیچو محیطی فوق العاده برای نماش زیبایی های «زنبق های روی آب» است، زیرا که نقاشی ها در طراحی نور طبیعی موزه، خود را بهتر نشان می دهند.
فضای بعدی در چیچو که همان تِم قبلی را در خود دارد اما گالری از هنرهای سه بُعدی با نور تعبیه شده است، که آثار هنرمند مینیمالیست آمریکایی، والتر دِ ماریا پرده گشایی می کند. پس از اقبال گسترده به کارهای هنری «دیده شده/دیده نشده شناخته شده/ ناشناخته» در نئوشیما، در سال ۲۰۰۰، از دِ ماریا برای ایجاد یک کار هنر تجسمی، دعوت به همکاری گردید.
این کار تجسمی دِ ماریا شاکل یک کره مرکزی پولیش شده گرانیتی به قطر ۲/۲ متر است که ۲۷ مجسمه آب طلا کاری شده به صورتی هدف دار در اطراف آن قرار داده شده اند. ورود نور طبیعی از فضاهای متعدد در سقف، در طول روز محیطی بسیار شگفت انگیز از نور را ایجاد می کند. این محیط در غروب وقتی که رنگ طلایی با حضور مجسمه ها تشدید می شود، دیدنی تر هم می شود.
جیمز تورل در طول زندگی هنری خود، به طور مستقیم با نور و فضا، کارهایی به وجود آورده است که ذهن بیننده را به خطا وادار می کند. موزه هنر چیچو سه کار تجسمی از تورل را در خود دارا می باشد. وقتی بینندگان وارد «آفروم – آبی کم رنگ» می شوند (۱۹۶۸) می شوند، شکلی آبی رنگ در هوا را می بینند، که به دلیل چینش خاص نور، حس وجود جرم و وزن را به بیننده القا می کند. «فضای باز» (۲۰۰۰) دو اتاق متصل به هم را به بیننده نمایش می دهد، که یکی از آن ها – با بهره گیری استادانه از نور و پرسپکتیو- به نظر توده ای حجیم و تو پر باشد. تنها با دقت بسیار زیاد این توهم را می توان کنار زد. «آسمان باز» (۲۰۰۴) که متعلق به مجموعه «فضای آسمانی» است، در آن با ایجاد یک شکاف در سقف، خود آسمان به عنوان بخش مهمی از کار هنری بدل می شود. برای کسانی که می خواهند درک کاملی از کارهای هنری تورل داشته باشند، موزه برنامه های بازدید شبانه ای را نیز تدارک دیده است.
هنرمندی های معمار ژاپنی تادائو آندو در طراحی موزه چیچو، باعث شد تا مسئولین موزه فضایی را به صورت افتخاری به کارهای او اختصاص دهند. چیچو در ذات خود اثری هنری محسوب می شود. قدرت و جذبه جزئیات ساختمانی، و تعادل بین بتون، فولاد، شیشه و چوب و از همه مهم تر نور، چیچو را در زمره یکی از قوی ترین مراکز فرهنگی و هنری دنیا قرار می دهد.
موزه هنر چیچو بخشی از سایت هنری بِنِسه نائوشیما ، که نامی برای کلیت سازه های نمایشگاهی در جزایر نائوشیما، تشیما و اینوجیما می باشد. بِنِسه هدف ایجاد تعادل بین گالری های هنری، موزه ها، و تجارب سطح بالای اقامت هتل و در عین حال ارتقا جایگاه زیبایی های طبیعی ناحیه دریای سِتو، را دنبال می کند.
