ملاحظات بیماران در مسافرت‌های هوایی

بیماران در سفرهای هوایی

بیمارانی که سفر می‌کنند را می‌تواند در دو گروه تقسیم‌بندی کرد. گروه اول کسانی هستند که مسافرت نسبت به بیماریشان تصادفی است، برای مثال کسانی که به مسافرت‌های زیارتی-سیاحتی می‌روند و ممکن است در حین سفر به بیماری‌هایی مبتلا شوند، این گروه افراد معمولا در حین پرواز با مشکل خاصی مواجهه نمی‌شوند. اما گروه دوم کسانی هستند که برای درمان بیماری خود به کشوری خاص سفر می‌کنند و ممکن است در هواپیما با مشکلاتی مواجهه شوند.

مطالب مرتبط:
راه‌های مقابله با بیماری حرکت در سفر
راه‌هایی جهت پیشگیری از مسمومیت غذایی در سفر

به‌طورکلی سفر هوایی چه خطراتی برای بیماران گروه‌های مختلف دارد؟

اغلب افرادی که در وضعیت جسمانی تقریبا سالمی به‌سر می‌برند، در حین پرواز با مشکل خاصی مواجهه نمی‌شوند و پرواز خوبی را تجربه خواهند کرد. اما در بین مسافران، بیمارانی با شرایط خاص وجود دارد که ممکن است پرواز برای آنها مشکلاتی را در پی داشته باشد. گروه دوم که افرادی با بیماری‌های خاص هستند و علت اصلی سفرشان درمان یا اخذ مشاوره تخصصی و غیره است. این بیماران هرچند گروه بسیار کوچکی از مسافران هوایی را تشکیل می‌دهند، که معمولا در طول پرواز قادر به مراقبت از خود نبوده و نیاز به همراه دارند. همچنین شرایط پرواز می‌تواند به‌طور بالقوه اثرات مخربی را بر بیماری و وضعیت ایشان ایجاد نماید.

خطراتی که بیماران را در حین پرواز تهدید می‌کند

در حین پرواز، تغییرات فیزیولوژیک که به دلیل کاهش فشار و اکسیژن در حین پرواز ایجاد می‌شوند، شدت پیدا می‌کنند و می‌تواند سبب بحرانی شدن وضعیت بیماران مستعد شود. همچنین محدودیت‌های فیزیکی کابین هواپیما و عوارض و هیجانات روانی ایجاد شده در اثر پرواز می‌تواند برای بیماران مشکل‌آفرین شود. البته در هواپیماهای مسافربری به‌دلیل استفاده از کمپرسورهای بسیار قوی و فشرده کردن هوای خارج و انتقال آن به داخل کابین هوا تقریبا مانند سطح زمین استو به‌جز کاهش مختصر فشار هوا و اکسیژن، تغییر فراوانی دیده نمی‌شود، اما همین مقدار بسیار کم کاهش فشار و کمبود اکسیژن برای برخی از بیماران خاص می‌تواند مخاطراتی را در پی داشته باشد و سبب وخامت حال آنها شود.
برای مثال کاهش نسبی اکسیژن (هیپوکسی) در داخل کابین و هنگام پرواز در عین اینکه برای خلبان و مسافران سالم هچگونه مشکلی در پی نخواهد داشت، می‌تواند سبب وخامت حال بیماران قلبی- عروقی، بیماران تنفسی، بیماران خونی و بیماران نورولوژیک شود. کاهش فشار هوای داخل کابین می‌تواند سبب تشدید یا عود بیماری در بیمارانی که به‌تازگی اعمال جراحی به‌ویژه در ناحیه شکم انجام داده‌اند و همچنین بیمارانی که از مشکلات گوش میانی، سینوس‌های مجاور بینی و دستگاه گوارش رنج می‌برند، بیمارانی که تحت عمل جراحی مغز قرارگرفته و یا به‌تازگی دچار ضربه مغزی شده‌اند و بیماران با عارضه پنوموتوراکس شود. کسانی که به‌تازگی گچ‌گیری داشته‌اند هم می‌توانند به این دلیل در معرض آسیب‌های جدی قرار گیرند.

۷ دسته از افرادی که امکان ورود آنها به داخل هواپیما وجود ندارد

اغلب شرکت‌های هواپیمایی انتقال ۷ دسته از بیماران را به داخل هواپیما مممنوع می‌دانند:
۱- به بیمارانی که به‌دلیل وخامت بیماری احتمال فوت آنها در پرواز وجود دارد
۲- مسافرانی که به‌دلیل نوع بیماری وضعیت ناخوشایندی را برای سایر مسافران ایجاد می‌کنند
۳- بیمارانی که احتمال وخامت حال ایشان در پرواز و فرود اضطراری هواپیما وجود دارد
۴- بیماران روانی که غیرقابل‌کنترل هستند و احتمال به مخاطره انداختن امنیت هواپیما و سایر مسافران توسط ایشان وجود دارد
۵- مبتلایان به بیماری‌های عفونی که خطر انتقال بیماری ایشان به سایر مسافران وجود دارد
۶- حاملگی بعد از هفته ۳۴ بارداری و
۷- نوزادان زیر یک هفته.

اخذ مجوز ورود برای کدام دسته از بیماران الزامی است؟

افرادی که به بیماری‌های عفونی مبتلا هستند، افرادی که شرایط فیزیکی یا رفتاری آنان ممکن است، سبب آزار سایر مسافرین شود، بیمارانی که نوع بیماری آنان ممکن است، سبب اخلال در ایمنی پرواز یا تاخیر در پرواز گردد، بیمارانی که به‌تنهایی قادر به مراقبت از خود نیستند و در طول پرواز نیاز به کمک دارند و بیمارانی که شرایط پزشکی آنان به‌نحوی است که ممکن است شرایط پروازی سبب تشدید یا وخامت وضعیت ایشان گردد قبل از پرواز ملزم به اخذ مجوز پزشکی هستند.

به طور کلی می‌توان گفت برای بیمارانی از قبیل افرادی با مشکلات قلبی مسافرت هوایی از امنیت بیشتری نسبت به حمل و نقل جاده‌ای برخوردار است البته اینگونه بیماران نیز ممکن است در هواپیما ساعت‌ها از دسترسی به خدمات درمانی و بیمارستانی دور باشند که این موضوع به خصوص در پروازهای طولانی از اهمیت بیشتری برخوردار است. پس باید مدارک و اطلاعات لازم را در پرواز به‌همراه خود داشته و همچنین طی سفر، تلفن تماس پزشک معالج و تعداد کافی از نمونه داروهای مصرفی را با خود داشته باشند.