قطارهایی بدون تصادف!
امنیت در قطارهایی که تصادف نمی کنند
حوادث مربوط به قطار نیز مانند رویدادهای هوایی، سالانه در سراسر جهان افرادی را به کام مرگ فروبرده و یا به آسیب رساندن به انسانها می انجامد. در حالیکه در راستای کاهش این حوادث می توان ابزار و نوآوری های مختلف را به خدمت گرفت تا دقت رانندگان قطار افزایش یابد.
سال ۲۰۰۸ بود که یک قطار مسافربری شرکت مترولینک از روبرو به یک قطار باربری Union Pacific در جنوب کالیفرنیا برخورد کرد که طی این حادثه ۲۵ نفر کشته و ۱۳۵ نفر مجروح شدند. دلیل این حادثه، حواس پرتی مهندس شرکت مترولینک بود که به دلیل مشغول بودن با گوشی همراه نتوانسته بود چراغ قرمز را مشاهده کند. در سال ۲۰۱۳ نیز قطار حمل و نقل Metro-North به دلیل خواب آلودگی راهبر (راننده) قطار به دلیل سرعت بالا از ریل خارج شد و صدها نفر زخمی و ۴ نفر کشته به جا گذاشت. با الی گشت همراه باشید:
مطالب مرتبط: ساخت اولین قطار نامرئی بدست ژاپنی ها در سال ۲۰۱۸ کانادایی‌ها قطار را برای مسافرت ترجیح می‌دهند!
تکنولوژی PTC یا کنترل مثبت قطار، با استفاده از امواج رادیویی دیجیتالی، ماهواره ها و سیستم های ارسال سیگنال ثابت می‌تواند سرعت و مکان دقیق قطار را مشخص سازد. اگر این تکنولوژی زودتر درقطارها نصب بود، می توانست از تمام این تراژدی‌ها جلوگیری بعمل آورد. همچنین طبق گزارش اداره راه آهن فدرال، تصادف هایی که بین سالهای ۲۰۰۱ تا ۲۰۰۸ اتفاق افتاد و طی آن بیش از ۳۴ نفر کشته و ۶۰۰ نفر مجروح شدند نیز می‌توانستند به همین شیوه قابل پیشگیری باشند.
تکنولوژی PTC می‌تواند جلوی تصادف قطارها را بگیرد، سرعت بالای قطارها را کنترل کرده و مانع از حرکت قطار در مسیرهای نادرست شود. انجمن ملی امنیت حمل و نقل با تحقیقی روی فجایع حمل و نقل، سال ۱۹۶۹ به تمام راه آهن ها دستور داد تا تکنولوژی PCT را نصب کنند. بعد از تصادف سال ۲۰۰۸ در کالیفرنیا، اولین حکم فدرال مربوط به سفرهای با قطار به تصویب رسید که طی آن تمام شرکت‌های قطاری مسافربری و باربری موظف شدند تا اخر سال ۲۰۱۵ به سیستم تکنولوژی PTC مجهز شوند.
PTC ، زمانی که مهندس اصلی و یا راهبر قطار نتواند عکس العمل لازم را هنگام مواجهه با خطر انجام بدهد، قطار را در کنترل خود می‌گیرد. الگوریتم های کامپیوتری با محاسبه فاصله بین چراغ قرمز و قطار، مشخص می‌کنند که آیا قطار مربوطه سرعت غیر منطقی دارد و یا مشکلی برای راهبر قطار ایجاد شده که کنترل آن از دستش خارج شده است، در این وضعیت سیستم پشتیبانی امنیتی PCT فعال شده و به طور خودکار ترمز قطار را می‌کشد.
Amtrak و Northeast Corridor اولین شرکت‌هایی بودند که قطارهای خود را به این سیستم مجهز کردند اما بسیاری از شرکت های دیگر، یا کلا PCT را نصب نکردند و یا عملیات نصب را کامل نکردند. شرکت Metrolink نیز به روی بیش از ۸۲ درصد قطارهای خود این تکنولوژی را نصب کرد.
ماه اکتبر، کنگره آمریکا طرحی تصویب کرد که طی آن به تمام شرکت های حمل و نقل قطاری فرصت می‌داد تا سال ۲۰۲۰ تجهیزات تکنولوژی PCT را بر روی تمام واگن ها و لوکوموتیوهای خود تجهیز کنند.
اما شرکت‌های حمل ونقل عنوان کردند که برای نصب این تکنولوژی زمان بیشتری نیاز است و برای این ادعای خود چندین دلیل آوردند که یکی از آنها این است که قانون گذاران با ارائه کمک اندک در این زمینه، انتظار نتیجه عالی در کوتاه مدت را دارند و این در حالیست که تعداد مهندسینی که به نصب و راه اندازی این تکنولوژی آشنا باشند بسیار کم می باشد.
یکی از بزرگ ترین دلایل شرکت‌های حمل و نقل این است که برای دست پیدا کردن به فرکانس‌های رادیویی مورد استفاده این سیستم، باید مجوزهای لازم از کمیسیون ارتباطات فدرال دریافت شود که این مساله شرکت‌ها را با مشکل روبرو می سازد. علاوه بر این مهندسان مسلط به این تکنولوژی بسیار کم هستند. مورد مهم دیگر این است که این تکنولوژی بسیار گران است. شرکت حمل و نقل Noland اعلام کرده است که نصب و راه اندازی این تکنولوژی جدید، تقریبا ۹۰ میلیون دلار برای این شرکت خرج برداشته است. طبق گزارش انجمن عمومی حمل و نقل آمریکا، هزینه محاسبه شده نصب این سیستم برای کل شرکت‌های حمل ونقل در سطح آمریکا، رقمی حدود ۳٫۵ میلیارد دلار برآورد شده است.
در بسیاری از کشورها سیستم‌های مختلفی برای کنترل قطارها و افزایش امنیت آنها در برابر خطر تصادف به کار گرفته شده است. هرچند امکان دارد سیستم های به کار گرفته شده دقیقا مشابه سیستم PTC نباشد اما عملکردهای کم و بیش مشابهی دارند. در کشور برزیل سیستم کامپیوتری استفاده شده که از ترکیب ارتباطات ماهواره‌ای، GPS و در صورت امکان GPRS یا شبکه های ارتباطی موبایلی و همچنین ارتباطات رادیویی برای کنترل قطارها بکار برده می شود. سیستم کنترل مرکزی از طریق این شبکه ارتباطی به هر قطار مجوز حرکت و سرعت را می‌دهد و به این ترتیب جلوی سرعت غیر مجاز یا تصادف آنها با یکدیگر گرفته می شود. این سیستم ارزان بوده و اجرای آن نیز با سهولت زیادی انجام می شود.
اروپایی‌ها در حال حاضر به دنبال یکپارچه کردن این سیستم در کل اروپا هستند تا همه کشورها از یک مدیریت ترافیک ریلی مشترک ( ERTMS ) بهره بگیرند. این سیستم هم اکنون در کشورهای غیر اروپایی دیگری مانند چین، استرالیا، هند، عربستان سعودی، کره جنوبی و لیبی استفاده می شود.
در روسیه نیز سیستم KLUB-U به عنوان سیستم کنترل ریلی به کار گرفته می‌شود که شباهت‌های زیادی به سیستم کنترل مثبت قطار در آمریکا دارد که بر اساس سیستم ماهواره‌ای کار می‌کند و در تمام روسیه و برای همه خطوط ریلی از جمله خطوط قطارهای پرسرعت به کار برده می شود.
